FABEL AARD​

​

De aardappels staan bekend om hun alles overwinnende nuchterheid en uitzonderlijke praktische vermogens. De aardappels zijn een trots volk, dat door middel van het star onder de grond blijven liggen al eeuwenlang floreert. Iedere aardappel ligt onder zijn eigen stuk grond en onderling contact is schaars. Want dat wat niet nodig is, is onnodige verspilling van zetmeel. Er is echter één uitzondering op deze regel. Alleen tussen de lakens komt de regenboog uit de aardappel. Deze warme liefde en tederheid houden de aardappels gedurende de dag zorgvuldig verborgen in koude, vochtige uithoeken van akkers en kruiwagens. Het is ’s avonds, wanneer het duister neerdaalt over de koude klei, dat aardappelfamilies zich langzaam schillen en hun schone, gele binnenkant met elkaar delen. Generatieslang heeft deze traditie zich voortgezet, waarbij de aardappels hun warmte bewaarden voor intieme medeappels. 

 

Maar op een dag maakte het Centraal Bureau voor de Statistiek een rekenfout en bleef er één aardappel alleen over: Aard. Voor Aard was het leven anders. Wanneer namelijk alle aardappels zich terugtrokken in het duister, bleef Aard eenzaam ronddwalen, zonder enig besef van hoe een schone, gele binnenkant eruit zag, denkende dat de ruwe schil alles was wat het leven te bieden had. Aard had er geen voorstelling van wat al deze aardappels deden in hun privésfeer, en hoe graag hij ook wilde aankloppen bij één van de aardappelfamilies, het was alsof een onzichtbare hand hem tegenhield.

 

Op een dag niet lang na de oogst voelde aard dat het moment was aangebroken. Hij kwam terecht in een enorme massa aardappels waarin hij niet meer herkende wie wie was. Maar hij voelde niet de ruwe, knoestige bruine huid, die hij voelde wanneer hij wel eens per ongeluk tegen iemand aanstootte, nee, iedereen was ontdaan van zijn schillen en de gele, frisnatte aardappelhuidjes lagen intiem tegen elkaar aan. Toen werden zij uit het niets door brute, niet te verklaren krachten samengeperst, langs elkaar heen geschuurd en uit elkaar getrokken, net zo lang tot hun lichaamssappen niet meer te onderscheiden waren….